Naturalny, tradycyjny - określenia dobrze sprzedają żywność
- Kupiłam kurczaka ze wsi, z powolnego chowu - mówi Czytelniczka z podbydgoskiego Osielska. - Śmieszna ta nazwa, no by niby skąd ma być kurczak? O fermie w mieście nie słyszałam. Ale co to jest ten powolny chów?
Sprawdziliśmy na stronie producenta - napisano, że kurczak rośnie wolniej niż ten zwykły, ma odpowiednio zbilansowaną dietę, chów odbywa się w małych, rodzinnych gospodarstwach.
Powolny chów - ptak biega
- Na rynku jest coraz więcej kurczaków, które dłużej żyją, są nieco inaczej karmione i dlatego smakiem różnią się od tych, które po pięciu tygodniach ważą półtora kilograma i mogą trafić do uboju - mówi Marek Szczygielski, były kujawsko-pomorski inspektor jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych, ekspert rynku spożywczego. - Te drugie żyją w optymalnych warunkach do szybkiego wzrostu - otrzymują zbilansowane pasze, mało się ruszają, by nie tracić energii. Zaś kurczaki z powolnego chowu żyją mniej więcej jeszcze raz tyle, w warunkach bardziej zbliżonych do tradycyjnego chowu, jaki znamy sprzed lat. Nie chcę oceniać, który z nich jest lepszy. Wybór należy do konsumentów. Ja kupuję kurczaki od znajomego rolnika, któremu ufam.
Swojski bambus
Luiza Chmielewska, naczelnik Wydziału Prawno-Organizacyjnego i Ochrony Konsumentów w Wojewódzkim Inspektoracie Inspekcji Handlowej w Bydgoszczy podkreśla, że bardzo ważne jest, by czytać informacje podane na etykietach produktów i zwracać uwagę na szczegóły. Bo np. parówki z cielęciną to nie to samo co parówki z cielęciny.
Inspekcja Handlowa zwraca uwagę, że zakazane jest wprowadzanie konsumentów w błąd - np. sugerowanie, że kupują produkt bez konserwantów, gdy w rzeczywistości je zawiera.
Zdarzyło się np., że „wędzonka swojska” zawierała dodatek błonnika bambusowego, białka sojowego, substancji zagęszczającej E-407, skrobi modyfikowanej, białka zwierzęcego, maltodekstrynę, stabilizatory E-450, E-451, E-262, przeciwutleniacze E-316 i E-315 (tak zapisano na etykiecie).
Inspekcja Handlowa przypomina, że słowa „bio”, „eko”, „organic” mogą być używane na etykietach tylko tych produktów, do których wyrobu użyto co najmniej 95 proc. składników naturalnych, czyli m.in. niemodyfikowanych genetycznie, bez sztucznych nawozów i chemicznych środków ochrony roślin.
Uwaga na udawaną tradycję. Warto pytać
- Ludzie coraz bardziej doceniają żywność taką jak dawniej, naturalną, a nie z „fabryk” - mówi Justyna Mielcarek, klientka bydgoskiego marketu, która wybrała kurczaka zagrodowego (chociaż kosztuje on ok. 12 zł/kg, a zwykły kurczak ok. 7 zł/kg). - Kupiłam też ekologiczny ser (droższy o około sto procent). W niedzielę pójdę na jarmark i kupię jeszcze inne sery, ale wiem już, kto sprzedaje naprawdę naturalne, domowe wyroby, a kto naciąga klientów na „udawaną tradycję”.
Zdaniem Inspekcji Handlowej, reklamowanie żywności jako naturalnej, tradycyjnej, domowej, ze wsi jest skuteczne. Zawsze jednak warto sprawdzić, czy to prawda. Jak to zrobić? O tym w infografice.
- Niektóre informacje na opakowaniach są śmieszne - dodaje Czytelniczka. - Na przykład „100 proc. najlepszego polskiego kurczaka”! Niby czego można się spodziewać w drobiowej tuszce? Koniny?
A nieprawidłowości - dotyczące jakości lub oznakowania produktów - warto zgłosić Inspekcji Handlowej (tel. 52 322 18 15) lub do Wojewódzkiego Inspektoratu Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych (tel. 52 322 87 10).